Heilige Lotus (Nelumbo Nucifera) – Snijbloemen uit Thailand

Meer over Heilige Lotus (Nelumbo Nucifera)

Heilige Lotus behoort tot de Nymphaeaceae (Waterlelie-familie). Oorspronkelijk afkomstig uit Indonesië en India, werd Heilige Lotus duizenden jaren geleden naar China en Egypte gebracht. Vanuit China werd het meegenomen naar andere delen van Azië, waaronder Japan en Noord-Australië. Deze prachtige plant is een meerjarige waterplant, lang gekweekt in oosterse landen, zowel als sierplant als vanwege de eetbare wortelstokken en zaden. Wortelstokken zijn dik en knolachtig en kruipen in de aarde op de bodem van vijvers of langzaam bewegende beekjes. De bladeren zijn bijna rond, groot en lang gesteeld. Ze kunnen op diep water drijven, maar steken hoog boven ondiep water uit. Het heeft grote bloemen tot 25 cm doorsnede en bladeren 60 cm doorsnede. Zowel bloemen als bladeren groeien soms tot 1,8 meter boven water. De vrucht is een vergroot bakje, waarin de vele zaden zijn ingebed.

Witte Waterlelie Botanische informatie

Witte nenuphar, ook bekend als Nymphaea alba, is een soort waterbloeiende plant uit de Nymphaeaceae-familie. Het is een inwoner van Noord-Afrika, gematigd Azië, tropisch Azië en Europa. Vanwege de ideale omstandigheden die voor zijn groei beschikbaar zijn, wordt hij in deze regio veel gekweekt. De plant wordt echter niet geplant; het ontwikkelt zich eerder van nature in de waterhabitat. Hij geeft de voorkeur aan grote vijvers en meren en kan groeien in water van 30 tot 150 cm diep. Met een diameter tot 30 cm kunnen de bladeren 150 cm ruimte per plant bedekken. De witte bloemen zijn gevuld met talloze kleine meeldraden. De rode variëteit (Nymphaea alba f. rosea), die in het begin van de negentiende eeuw in het hele bos van Tiveden, Zweden, werd aangetroffen, wordt daar verbouwd. Voordat het werd beschermd, resulteerde de ontdekking in wijdverbreide exploitatie die het in het wild bijna tot uitsterven bracht.

Heilige Lotus-chemie

Het is een afrodisiacum / anafrodisiacum afhankelijk van de bron en omvat de integrale alkaloïden nufarine en nymphaeïne. De bloembloesems en andere componenten zijn krachtiger dan het wortelsysteem en de stengels, die ook worden gebruikt in traditionele kruidenbehandelingen. Alcohol versterkt het farmacologische effect en kan worden gebruikt om de energetische actieve verbindingen te verkrijgen. Eeuwenlang hebben monniken en nonnen wijn geplet en gecombineerd met zowel de wortel van de chemische stof als een anafrodisiacum. Auteurs van de vroegste gedrukte medische teksten bevestigden dit gebruik, terwijl ze de lezers waarschuwden om vaak hoge doses te nemen.

Waterlelie Medicinale waarde

Het opgedroogde water lelie wortels worden van oudsher gebruikt om een droge keel of het begin van een koude, gedroogde waterlelieplantwortels te behandelen. Talrijke Maya-magische rituelen uit het koloniale tijdperk riepen de waterlelie op om huidaandoeningen zoals zweren te behandelen. Volgens rapporten wordt de plant nog steeds in Yucatán gebruikt voor etnisch-medische doeleinden.

Het is gebruikt om een douche te maken om vaginale pijn of uitwendige afscheiding te behandelen. Het wordt gebruikt als een kompres om steenpuisten en abcessen te behandelen in combinatie met gladde iep of vlas. De wortelstok kan in het najaar worden gedroogd en geoogst voor gebruik in de toekomst. Van de bloemen wordt gezegd dat ze zowel afrodisiacum als kalmerend werken. Ze zijn naar verluidt nuttig bij de behandeling van slapeloosheid, angst en andere aandoeningen omdat ze een algemeen kalmerend en kalmerend effect hebben op het zenuwstelsel.

Voor-en nadelen

Geen enkel natuurlijk product is giftig, maar de romige, leerachtige kussentjes houden licht buiten en beschermen en voeden de amfibieën, oesters en aquatische soorten die zich op korte tot middellange termijn tussen de hoofdstengel verbergen.

Behalve de bloemen, zaden en, bij bepaalde soorten, de knollen, zijn waterlelies allemaal zeer giftig en vormen ze in bijna al hun delen een alkaloïde genaamd nufarine. De Europese soorten zijn niet eetbaar omdat ze hoge nufarineconcentraties hebben.